Πρωτομάστορας
Όλα τα ζωντανά της γης
θεριά κι αγρίμια φοβερά
ή καλομερωμένα,
ξέρουν το πως να φυλαχτούν
και που να καταλύσουν.
Εγώ δεν είχα μοναχά
τόπο να μείνω μόνιμα
και μέρος να ριζώσω.
Άπατρις και πλανώμενος,
θύμα ταλαίπωρο,
δίχως της γνώσης μυστικά
σπίτι να χτίσω στέρεο
να γίνω φαμελιάρης.
Τα μυστικά της τέχνης.
εσύ μόνο μου τα ʽμαθες, Πυρφόρε Προμηθέα.
Τον τόπο βρίσκω το σωστό
να ʽχει κοντά νεροπηγή, για ποταμό, για λίμνη
και κατά τις ανάγκες μου μετρώ, υπολογίζω
και με μυαλό και σύνεση
σπιτάκι θεμελιώνω.
Το φτωχικό σπιτάκι μας, η πρώτη μας πατρίδα.
Ραντίζω το λιθάρι που πρώτο βάζω μες στη γης,
το ακρογωνιαίο,
με αίμα αλέκτορα περήφανου
και κοκκινολειράτου
για να χορτάσει ο Εγκέλαδος
και σπίτι μη γκρεμίσει.
Την αγωνία μου πρόλαβες.
«Με το σωστό το λογισμό ο φόβος λιγοστεύει
και πάντοτε τα δύσκολα βγάζουν το παλληκάρι.
Φτιάξʼ το γερό, μου είπες, τον κόπο μην τον λυπηθείς,
σε τόπο κατάλληλο χτίζε, πα σε εδάφη στέρεα
και τότες τον εγκέλαδο οι άλλοι θα φοβούνται»
Έτσι κι εγώ πέτρες μεγάλες, κοτρώνες, λαξεύω
ή φτιάχνω πλίθια
με λασποχώμα κόκκινο, άχερα, αυγά
και με μαλλιά κατσίκας.
Στον ήλιο τα ξεραίνω και αρχινώ το χτίσιμο.
Τους τοίχους της υπομονής φτιάχνω γερούς
για να ʽν το σπίτι στεγανό και καλοστεριωμένο.
Από τον άγριο το βοριά χτίζω ντουβάρια πιο παχιά
με παραθύρια λίγα
κι απέξω ελιές, λιοστάσι ολόκληρο,
φυσική προστασία,
και να, τα κιούπια μου γεμάτα
με χυμό ζωής καταπράσινο.
Από του νότου τη μεριά
κληματαριές για τη δροσιά στα καύματα του θέρους
και να, τσαμπιά σταφύλια ζουμερά στο τραπέζι μου.
Το φτωχικό σπιτάκι μας, η πρώτη μας πατρίδα.
Γυναίκα πρωτομάστορα:
Στη μέση,
στης ζωής και του σπιτιού μου το κέντρο,
φτιάχνεις μια στιά, πυροστιά
και κρατώ τη φωτιά μας
ακοίμητη.
Η φωτιά ακοίμητη, ακοίμητη
Και κρατώ εσένα Εστία
παρούσα,
Η Εστία παρούσα, παρούσα
τη δική σου, Προμηθέα, τη φλόγα,
άσβηστη,
Η φλόγα άσβηστη, πάντοτε άσβηστη
δημιουργίας πυρφόρα πνοή,
που φωτίζει, ζεσταίνει και δίνει
στου σπιτικού μου τη ζήση
ασφάλειας γαλήνια θαλπωρή,
ζωντάνια γελαστή και ακλόνητη δύναμη.
Το φτωχικό σπιτάκι μας, η πρώτη μας πατρίδα.
Σπιτάκι καλοσκέπαστο και ομορφοφτιαγμένο.
Χορός: Την τέχνη αυτή,
πόχει το νου για μάστορα,
το σώμα δουλευτάρη
και στου μυαλού τη δούλεψη
παλληκαράδες δέκα,
σε σένα μόνο τη χρωστώ,
Πυρφόρε Προμηθέα
Προστάτη κι ευεργέτη μου.
--
Το χαμομηλάκι
http://hamomilaki.blogspot.com/
http://prasino-hamomilaki.blogspot.com/
